Vandaag op de dag van de dodenherdenking van de 2-de Wereldoorlog stond er een rit naar Duitsland op het programma.
Of dit zo’n slimme zet van de rittencommissie was, viel vandaag te betwijfelen. Peter Hoeijmakers was de wegkapitein die deze rit al eens eerder had gemaakt en begeleid.
Vandaag hadden we nagenoeg dezelfde route als in 2023. Was toen mooi, zal ook vandaag wel mooi zijn werd er verondersteld. Er stonden vanmorgen 10 renners en gastrijder Guus (voor een gedeelte) klaar om de altijd
mooie Duitsland-rit van onze wegkapitein Peter Hoeijmakers in ontvangst te nemen. Ook Appie was er weer eens bij, want hij moet nog flink trainen voor zijn stoute plan om de
11-steden tocht (ruim 200 km) op 1 dag te gaan fietsen.We vertrokken op deze frisse morgen wel weer in winterse kleding (behalve Peter Dr.)
richting Maasbree om daarna de gehele Boekend te doorkruisen. De Venlose Zuiderbrug over en toen het Venlose Joamerdal in. Het was vanmorgen nog zeer rustig op de wegen en er kon dan ook goed door gefietst worden. In Duitsland aangekomen fietsten we langs de
altijd mooie Krickenbecker See. In de buurt van Grefrath kwamen we langs een mooie grote omzoomde statige witte villa de “Golden Gate” genaamd. Volgens onze wegkapitein is dit een privé club echter niemand van onze groep van vanmorgen kon dit hard bevestigen.
We hadden vandaag ook weer de mooie brede fietspaden, die voorheen spoorlijnen waren geweest. Onze wegkapitein Peter verzekerde mij dat hier geen joden deportaties overheen zijn geweest. Anders hadden we hier vandaag echt niet gereden!
Ondertussen was de bewolking nog dikker geworden en begon het zelfs al lichtjes te regenen. Ja dat hebben ze voor deze regio voorspeld, zei onze wegkapitein ook nog doodleuk. Hadden we vandaag misschien toch beter in Nederland kunnen (moeten) blijven!
In Kempen hadden we de koffiestop bij Bäckerei Konditorei Hoenen. Velen namen bij de koffie nog een “rosienensnecke”!
Na deze heerlijke koffie pauze weer terug op de fiets (wel met miezerig weer) richting Wachtendonk en Wankum.
De natuurschoon en akkergewassen zijn toch al weer echt op gang gekomen. Er groeit en bloeit alweer van alles. Ook zagen we nog diverse hazen lopen en een soort fazant. Verder werden er nog 2 ooievaars op een hoog nest gespot. Ook daar is weer actie!
We fietsten nog even door het fraaie bosgebied, waarin het vakantiepark de “Blaue Laguna” is gelegen. Via de rand van Hinsbeck fietsten we weer richting Venlose grens. Daar viel iets van de fiets van Appie en het stuiterde in de hoge-gras-berm.
Het bleek zijn kostbare Garmin radarlicht te zijn. Met een aantal werd er intensief naar dit lichtje gespeurd, echter het werd niet gevonden. De plek waar het terecht was gekomen, was niet geheel duidelijk en het zeer hoge gras maakte het wel erg moeilijk zoeken.
We vonden het lichtje niet en Appie zei: fietsen jullie maar verder ik zoek nog wel even. Dit kon Peter Dr. niet over zijn hart verkrijgen en hij zocht samen met Appie nog even verder. Heel mooi Peter! Wat een teamspirit!
Via ’t Ven en Genooi fietsten we over de Bikeway het laatste stuk naar ons einddoel “Trapperie de Werkplats”. Om 12.20 uur arriveerden we daar na 98 km op de teller en op een kurkdroge weg! . Daar dronken we met onze wegkapitein Peter nog een lekker drankje en bedankten hem
voor de wederom fraaie rit van vanmorgen. Bravo Peter! Even later arriveerden Appie en Peter Dr. nog en een glunderende Appie kon meldden dat het radarlichtje toch gevonden was. Eind goed, al goed!