Zondagmorgen 1 oktober, een speciale dag, want het is weer Ger Driessen dag.
Tijd om weer vele nieuwe wegen te ontdekken, waar ik nog nooit geweest ben. Tevens zag ik de bui al hangen en zou ik de onvermijdelijke vraag krijgen om een ritverslag te schrijven 😉.
Maar goed, tegen 8.00 uur liep het terras bij de Trapperie (onze stamplek) weer vol met allemaal fanatieke Véloklub leden die er weer zin in hadden. De zon scheen, temperatuur zag er voor deze dag ook goed uit, kortom wat hield ons tegen.
Na een korte briefing: we gaan naar Thorn! gingen we meteen richting Maasbree, kortste weg, snelste weg. Het was achterin dringen om een goed plekje te zoeken. Aangezien mijn fietskilometers de laatste maand niet veel voorstelt, was ik vast van plan om mijn plekje achterin niet te verliezen.
Ik wilde echt een relaxed ritje vandaag om weer meer ritme te krijgen. Heb momenteel andere prioriteiten. Ik had veel concurrentie, maar het is me toch gelukt om mijn plek vast te houden.
Met dank aan alle kopwerkers. Ik ga dit weer een keer goedmaken.
Via Maasbree gingen we langs het Boenderbos, langs de Heldense bossen en de Gruise Epper richting Neer. Het ging wind in, dus 33-34 was de maatstaf regelmatig. Ook nu weer, dankzij het kopwerk van enkele sterke bikkels. Het ging door vele weggetjes, waar ik nog nooit geweest was en de tocht verliep heel soepel, geen gepiep, geen lekke banden, geen stoplichten, kortom heerlijk fietsen zoals fietsen bedoeld is.
Dit hield echter ook in dat ons doel Thorn (45 km) al heel snel bereikt werd, te snel voor de koffie.
Alle horeca in Thorn was al in de wintermodus, want september was reeds lang voorbij, dus alles gesloten. Dit was echt een minpuntje voor Ger, echt jammer! 😉.
Maar, en dat moet ook gezegd worden, binnen een halve minuut had Ger al een ander idee en dat was de grens over naar Kessenich. Ook daar hebben we een vast adresje, waarbij we bij de koffie (goeie koffie en maar €2,-) waarbij we ook nog echte Belgische bonbons kregen. Kunnen ze in Nederland nog een puntje aan zuigen!
Dus dit werd echt genieten door iedereen. Het Belgisch madammeke was heel gastvriendelijk en het was jammer dat we na een half uur weer gedwongen werden door Ger om verder te gaan fietsen.
We moesten tenslotte ook weer naar huis. Maar nu met de wind in de rug en de zon in de rug ging het regelmatig tegen de 40 km aan achter elkaar richting Zaerum. Via de Asbroekerheide en de Kirkelsberg aan de ene kant en Heytse aan de andere kant naderden we Roggel en via Beringe kwamen we weer langzaam (uh, snel) weer in de buurt van de Trapperie waar we nog voor 12.00 uur arriveerden. Aangezien ik snel naar huis moest voor andere activiteiten, vul ik het laatste deel maar in zoals ik denk dat het gebeurd is: bij de Trapperie aangekomen zijn de meesten nog effe aan de versnaperingen geraakt en na wat sterke verhalen moest eenieder weer naar huis, want de partners hadden hun duidelijk te kennen gegeven dat ze op tijd thuis moesten zijn, want de (klein)kinderen zouden nog op bezoek komen. Zo geschiedde en het was een mooie rit met dank aan Ger Driessen.
Groetjes van jullie verslaggever van de dag,