Op verzoek van wegkapitein en routebouwer van deze schitterende route werd mij de zware taak toegewezen om er weer een verslag van te schrijven.
Nu weet ik dat sommige mensen niet van een lang verslag houden, maar die hebben dan pech gehad.
Het was 7.00uur in de ochtend dat deze tocht van 190 km begon. We stonden met 14 uitgeruste fietsers klaar voor deze tocht (op een enkeling na die gisteravond toch weer de beest moest uithangen en genoeg C2H5OH in moest nemen, maar hier was gelukkig tijdens het fietsen niets van te merken). 13 Véloklubleden waaronder onze welbekende en meestal afwezige Thijs en gastrijder van onze buur vereniging TWC, Frank van de Ven.
Na een korte briefing was onze opdracht duidelijk waar we heen gingen en hoe we moesten fietsen. Omdat het vorig jaar goed bevallen was, werd ook nu besloten om de 5 km te wisselen zodat ook iedereen een kans kreeg om deze mooie route ook vanuit de voorkant van het peloton te kunnen bekijken. Tevens was de eerste pauze in Hechtel-Eksel om 10.00uur op km-punt 80 zodat we niet te hard mochten fietsen.
Jullie snappen wel dat het enige wat we deden, was te hard fietsen. Het was perfect fietsweer, ook daar had Ger voor gezorgd, de wegen waren schoon. Er lag ons niets in de weg. Er werd onderweg genoten van de omgeving en er werd goed door gewisseld. Iedereen had de route gekregen en dan sta je toch nog verbaasd dat er hier en daar verkeerd werd gereden, zodat we goed alert moesten zijn op wie er vooraan reed 😉.
Het eerste stuk tot Maarheeze was over het algemeen vrij bekend terrein voor eenieder, maar daarna ging het snel richting Vlaanderen, waar het (in ieder geval voor mij) steeds meer onbekende mooie wegen en fietspaden waren. Door bos en heide, landelijk en kleine dorpjes daalden we voorspoedig af.
Het Domeinbos Pijnven kwam al heel snel in beeld, waar we een rondje door de bomen moesten fietsen.
In dit bos ( in de middle of nowhere, je snapt niet hoe ze de plek verzinnen ) hadden ze een rond fietspad gemaakt die langzaam omhoog stijgt tot je in de boomtoppen zit en daarna weer naar beneden draait. Dit kun je eindeloos doen zonder te verdwalen. Mooi uitzicht. We hebben hier effe gestopt om dit te bekijken, waarna we snel naar de eerste koffiestop fietsten. Deze was gelukkig te vroeg open, waar we dan ook van onze welverdiende koffie konden genieten alvorens weer verder te fietsen.
De mooie route richting 2e koffiestop bij de Luysmolen in Bocholt wat konden eten.
Ik moet zeggen, de wortel-bloemkool soep is nu niet direct iets wat ik opnieuw zou kiezen, maar de sfeer was mooi en de ligging natuurlijk ook.
Het laatste deel richting huis ging in vliegende vaart aangezien Ger er voor gezorgd had dat we terugweg wind op de rug hadden, dus met regelmaat van de klok boven de 38 gingen we richting de Trapperie. Alles verliep voorspoedig totdat we (11 km voor het einde) de niet meer verwachte kreet: LEK! hoorden. Nou ja, ok dan, dat duurt 7 minuten en dan moet Piet dat ook gefikst hebben. We stonden met een groepje een stukje verderop te wachten, te wachten en nog langer te wachten.
We hadden alles al besproken wat mannen kunnen bespreken met elkaar (vrouwen hadden daar vast nog wat langer over kunnen doen, maar die waren er niet bij), dus waar was Piet??? Een stuk teruggefietst en één band verwisselen. Niet zomaar een band, een tubeless band waarvan de witte anti lek smurrie wat uitgedroogd was en waar eerst geprobeerd werd er een prop in te zetten, wat jammerlijk was mislukt, dus toen maar het ventiel er af gesloopt en een binnenband erin gelegd onder behoorlijk wat commentaar van menigeen (alsof Piet niet de meeste ervaring van ons heeft met lekke banden 😉). Lag die band er eindelijk op moet ie natuurlijk opgepompt worden. Nu kwam Sjaak met zijn (op Marktplaats voor 1 euro gekochte) fietspomp, die het natuurlijk niet deed (de pinteneuker, hahaha). Gelukkig had iemand anders wel een echte fietspomp (van 3 euro) die het perfect deed.
Hierbij dus toch maar een link gezet hoe je op een snelle manier een tubeless ban wisselt: https://youtu.be/-t39P4LPCg0
Als alle tubeless bandenbezitters dit filmpje s.v.p. voor de volgende fietstocht wil doorkijken (sommigen graag 2 of 3 keer) dan hebben we geen gedoe meer.
Daarna ging het in volle vaart toch nog naar de Trapperie waar nog gezellig werd nagepraat over ons avontuur onder het genot van een goudgele rakker of een dorstlessende andere verfrissing.
Ger, bedankt voor deze mooie route en iedereen bedankt voor de gezellige rit samen.