Een oproep om de rit over te nemen, werd beantwoord door Ger Driessen. Dus niet door de Maasduinen, maar Duitsland in. Met elf tweewielers aan de start was dat een mooie opkomst voor deze eerste Pinksterdag, vertrek om 7:30 uur.
Een beetje alternatief door de stad Venlo om al snel op de mooie landweggetjes in Duitsland te komen. Maar we hadden niet alle geluk aan onze zijde: een uurtje onderweg en een flinke regenbui werd ons deel. Onder een grote boom werden de regenjasjes tevoorschijn getoverd en na enige aarzeling besloten we toch verder te gaan. Even leek het op te klaren, maar helaas: de regenbui ging over in een forse stortbui. Met z’n allen zochten we een schuilplek. Die kregen we al snel, want iedereen schoot de grote openstaande deur van een stierenstal in. Wederom wachten op wat betere
omstandigheden. Na twintig minuten toch maar verder door de regen.

In het eerstvolgende dorpje Tönisberg, we waren nog maar 40 km onderweg, werd snel halt gehouden bij een grote bakkerij. De enorme vitrine met gebak en eine grosse Kaffee Crema waren zeer welkom en met onze doorweekte kleding kropen we dicht bij elkaar op de luxe fauteuils. Dat we allerlei
straatvuil, lees modder, aan onze schoenen, benen en broek hadden hangen deerde gelukkig niemand.

Toch maar verder werd er bevolen door wegkapitein Ger, hij paste nog een enkele afkorting in de route toe. De kwaliteit van de landweggetjes liet links en rechts te wensen over, slingerend langs kuilen en landbouwvuil vervolgden we onze tocht, gelukkig werd het wel droog. Helaas weer een
noodgedwongen stop: een scherp stuk ijzer had zich door zowel de buiten- als de binnenband van Jan geboord. Met vakkundige hulp werd dit klusje geklaard, zodat we na deze inmiddels vierde pauze verder konden. Ger toverde nog enkele mooie fietspaden uit zijn route-arsenaal en zelfs de warmer wordende buitenlucht zorgde ervoor dat we langzaam wat opdroogden.
Uiteindelijk hadden we dan toch 105 km afgelegd en kwamen we net na half één aan bij de Trapperie.
Daar werd wel duidelijk dat we nog zwarter waren dan de mountainbikers…