Klokslag 07:30 uur en acht man aan de start voor de rit naar Kalkar. Echter een kleine uitdaging: de voorband van Piet is aardig slap, ondanks het oppompen van een kwartiertje geleden. Hij vraagt ons nog even te wachten en gaat naar huis een andere fiets halen, wat een luxe!
Ger geeft een korte briefing: halverwege in Kalkar een kleine pauze, mogelijk een wegafsluiting, enkele gravelstukken onderweg en links en rechts wat minder goed wegdek. Dat belooft weer wat, maar Ger kennende heeft hij ook weer weggetjes gevonden waar wij allemaal nog nooit zijn geweest. Piet is terug met zijn gravel-bike, dus we vertrekken.
Met de wind op de staart gaat het bijna moeiteloos noordwaarts. Via Castenray, Meerlo en Blitterswijck naar de Maasbrug. Achter Well het eerste alternatief: via een bospad door de Maasduinen. Daarna achter Bergen langs naar Siebengewald, om vandaar het Duitse grondgebied binnen te fietsen. Voetballiefhebbers neuriën: Schade Deutschland, alles ist vorbei, auch für die Turkei!
Het landschap begint wat te glooien, maar via de plaatjes Asperden, Pfalzdorf en Louisenburg bereiken we Kalkar.
Midden in het centrum op het plein ligt een bakkerij met de vitrine vol banket. Alleen koffie is eigenlijk onze standaard, maar ach: we laven ons aan een grote Kaffee Crema mit einer Rozinenschnitte. We hebben immers nog eenterugweg met tegenwind voor de boeg.
De grote klasbakken posteren zich voorop, de wind lijkt hen niet te deren, dus de snelheid blijft onverminderd zeer respectabel. Opvallend gegeven: de landerijen staan vol met aardappelen, wortels, graansoorten en maïs… en alles ziet er prima uit. Het uitermate natte voorjaar lijkt toch nog niet tot misoogsten te leiden. Even later dan ineens heel veel water en modder op de weg. De perkplanten in kleine potjes moeten al beregend worden om uitdroging te voorkomen, ook die potjes die bijna op de weg staan.
Ger heeft daarna nog diverse linksaf/rechtsaf alternatieven in de route opgenomen, zodat we regelmatig wat verscholen achter bebossing en hagen toch richting het Zuiden afdalen en niet alleen maar wind op de neus hebben.
Soms nog een klimmetje, zoals de Totenhügel, om het ritme te veranderen, maar iedereen kan prima mee.
Via Walbeck weer een gravelstrook om terug in Nederland te komen. Even recupereren op het veer naar Lottum en dan de laatste loodjes naar de Trapperie.
De algehele opinie luidt: Ger, deze rit houden we erin, zo mooi!
Ruim 125 km afgelegd zonder enige malheur!