Ritverslag fietsmarathon Véloklub: zondag 10-8-2014.
Een van de hoogtepunten van ons wielerseizoen is toch wel de seizoensmarathon (200 km).
Dit jaar was die weer eens naar het Land van Maas en Waal.
Er werd niet alleen een oproep binnen de Véloklub gedaan, maar ook bij onze zustervereniging uit Horst TWC-Oranje.
Maar liefst 8 Véloklubleden (Piet Janssen-wegkapitein, Pierre Engels, Louis Grubben, Freek van Dijk, Ger Driessen, Ed Claassens, Henk Hermans en Sjaak van Enckevort) waren op deze qua weer onzekere zondagmorgen op komen dagen voor deze monsterrit. Toch hadden we vandaag Eugène van Bavel verwacht, de “Man van Staal” die vorige week nog stellig beweerde dat hij vandaag van de partij zou zijn. Alleen Peter Hoeijmakers had zich officieel afgemeld. Hij moest namelijk in Lottum de rozen water geven, want die hebben sinds vrijdagavond niet veel meer gehad.
We zouden vandaag ook geconfronteerd worden met de uitlopers van orkaan Bertha! Wie de naam Bertha hoort, denkt dan al gauw aan een mooie koe, maar vandaag was het dus een eventuele orkaan. Hopelijk zou Bertha op “stal” blijven! Om 7.00 uur was het dus nog kurkdroog en we besloten dus maar om te vertrekken. Henk Hermans kon nog net op tijd aansluiten anders had hij de boot gemist.
We fietsten onder leiding van wegkapitein Piet naar de Meterik. Hier stonden nog 3 TWC-ers (Hay Keijsers, Leo Hesen, Robert van den Bercken) bij café ’t Hukske keurig op ons te wachten.
Het gezelschap (11) was toen helemaal compleet.
Via Meterik, Merselo, Overloon, St. Anthonis, en Ledeacker fietsten we richting het Land van Maas en Waal. Het tempo zat er goed in, zodat de km’s vlot onder onze wielen wegstroomden.
Toch viel er af en toe wat regen. Het leek wel of er al iemand aan de “speen” van Bertha aan het trekken was!
Na ca 2,5 uur fietsen was onze eerste stop. Niet voor de koffie, maar een sanitaire stop.
De kleine blaasjes van de oudere leden waren hier debet aan.
Even later was al de 2-de niet geplande stop, namelijk een lekke achterband van onze wegkapitein Piet. Kijk daar hebben wij nou onze volgwagen voor, riep het Horster triootje in koor.
Probleem werd overigens snel verholpen en we konden weer verder.
In de buurt van Megen gingen we met het veerpont de Maas over en kwamen hierdoor in Appeltern terecht.
Via Druten kwamen we langs de Waal te fietsen en dat natuurlijk over allemaal prachtige dijkweggetjes. Van de eenzame fietser, waar Boudewijn de Groot over zong, was geen sprake.
We kwamen namelijk zeer veel fietsgroepen tegen.
De relatief matige wind was ons zeer gewillig, want die blies voornamelijk van achteren of van de zijkant. We genoten er met zijn allen van. Via Deest en Winssen gingen we bij Ewijk de Waalbrug over. Toen ging het in een sneltreinvaartje naar Nijmegen, waar een prachtige nieuwe Waalbrug in aanbouw is. Hierdoor moest onze wegkapitein een beetje improviseren en jawel hoor hierdoor ging het ook even mis. We eindigden op een gegeven moment bij “De zustertrappen van Nijmegen”. Dit betekende kluunen. Fiets op de nek en de vele trappen afdalen.
We hadden inmiddels ruim vier uur gefietst en de meesten begonnen wel erg veel zin in koffie te krijgen. Piet had hiervoor het supermooie adres van de vorige fietsmarathon nog niet vergeten en wel Hotel-Restaurant Oortjeshekken in Ooij. Een prachtige locatie met een zeer groot terras. Enige minpuntje was dat we alles zelf binnen moesten ophalen, maar dat hadden we er graag voor over.
Er werd dan ook het nodige aangesleept voor de inwendige mens, want bij 200 km fietsen verbrand je de nodige energie. We hielden een lange pauze, want dit zou ook de enige pauze zijn, zo verzekerde onze wegkapitein. Freek gooide hierdoor er op het laatste moment nog maar een appeltaartje met slagroom in.
Na deze uitgebreide pauze beklommen we weer onze fiets en maakten ons op voor het zwaarste gedeelte van de tocht. Via de Ooij-polder fietsten we naar Beek, waar de Oude Holleweg op ons lag te wachten. Een pittige klim met een max van 14%! Toch was dit voor niemand een probleem.
Na enige tijd kreeg Leo Hesen echter wel een probleem. Er brak een spaak in zijn voorwiel. Teveel slagroom op de appeltaart gehad? Nou dat euvel moest met de gereedschapstas van Henk weer verholpen worden en warempel het lukte. Leo had de “slag” wel goed te pakken, maar kon weer fietsen.
Het laatste gedeelte van de zeer mooie tocht ging door het mooie Duitse Reichswald. Een zeer lange , glooiende kaarsrechte weg dwars door dit prachtige bosgebied. Dit was weer iets anders dan al die dijkjes en schapen van het Land van Maas en Waal. Vlak voor Siebengewald kwam Freek even in een
dipje. De ritlengte begon hem een beetje parten te spelen. De 1-ste keer boven de 200 km fietsen is altijd een extra offering. Na een korte adempauze konden we weer verder. Echter in Siebengewald was het weer raak met onze wegkapitein. Weer lek! Nu de voorband. Het moet niet gekker worden.
Toch werd dit weer vrij snel verholpen. De laatste loodjes waren inmiddels aangebroken. Links en rechts begon het al een beetje te kraken. Het weer werd overigens ook steeds dreigender. We fietsten via natuurgebied Maasduinen en Maasdorpen richting Horst. Daar zouden we op een terras de mooie tocht gaan afsluiten en zo geschiede.
Velen bestelden een Amstel Radler en daar knap je echt goed van op. Freek was ook weer herboren en kon weer echt genieten van zijn Amstel Radler, alsof een engeltje over zijn tong piste. Hij glunderde!
We werden ook nog door een anonieme milde gever (Hay ?) verrast met een heerlijk bittergarnituur.
Nou dat ging er natuurlijk in als koek! Bedankt!!
Na deze afsluitings-pauze maakte de afdeling Sevenum zich op om terug naar Sevenum te fietsen.
Maar weer had Piet problemen met zijn voorband. Het bijpompen was niet goed gegaan en waarschijnlijk hierdoor bij het ventiel lek geraakt. Piet had echter geen nieuwe binnenband met lang ventiel. Freek, ook bezitter van hoge velgwielen, had de verkeerde binnenbandjes bij zich. Dus we hadden nu een echt probleem, ware het niet dat onze Henk weer plakkers en solutie uit zijn gereedschapskoffer toverde. Dit had toch nog wat voeten in aarde om dit te verhelpen maar ook dit lukte uiteindelijk toch.
We zijn verder rustig naar Sevenum gepeddeld, lekker nakeuvelend over deze mooie fietstocht met als kanttekening: veel beter weer gehad dan er voorspeld was.
Piet bedankt voor deze zeer mooie tocht!
Statistieken: Ritlengte 207 km.
Gemiddelde: 29.0 km/u
Hoogtemeters: 619 m.
Groetjes,
Sjaak van Enckevort
Programma 17-8-2014
Peter Winnen Classic te Ysselsteyn (140 km)
Inschrijven vóór 8.30 uur in plaatselijk café.
Gezamenlijk vertrek in Ysselsteyn: 8.30 uur
Programma 18-8-2014
Route (ca. 100 km) en wegkapitein: nader te bepalen
Vertrek: 8.00 uur