Ritverslag Klimmen-Banneux-Klimmen 18 mei 2014.
De zeer mooie toertocht Klimmen-Banneux-Klimmen is een aantal jaren geleden afgeschaft, omdat de Belgische autoriteiten moeilijk deden bij het afgeven van de vereiste vergunningen. Reden voor de rittencommissie van de Véloklub en met name Ger Driessen om dan maar zelf deze rit eens te organiseren en dan wel voor je eigen vereniging. Van de Véloklub waren 13 leden paraat om deze fantastische rit in het mooie Zuid Limburgse landschap en de Belgische Ardennen te fietsen. Ook hadden we een gastrijder die mee wilde rijden en dat is ook de persoon die medio juli mee naar de Dolomieten in Italië gaat. Deze gastrijder, zonder vereniging, is niemand minder dan Ger Hermans alias Tinus Hermans. Een geblokte en gebruinde renner met gestaalde beenspieren, die je het fietsen niet meer hoeft te leren. Met het klimgemak wat hij vandaag, zeker ’s morgens liet zien, doet een beetje denken aan de Spaanse oud wielrenner Federico Bahamontes bijgenaamd de “Adelaar van Toledo”. Met 4 auto’s en fietsaanhangwagen vertrokken we in alle vroegte naar Klimmen, waar we iets na 8 uur arriveerden. Iedereen bracht zichzelf en de fiets in gereedheid, maar bij Sander Pauwels sloeg ineens de vertwijfeling toe. Kreeg hij nou een “angstkeutel” van die Zuid Limburgse heuvels of moest hij nu echt naar de WC voor een “grote boodschap”. Nou dat laatste dus en mede vanwege het feit dat hij het witte wielerpakje van Argos Shimano aan had, wist hij dat hij stappen moest ondernemen en dat deed hij. De look-a-like van Tom Dumoulin stapte naar het dichtstbij gelegen huis van onze mooie parkeerplaats. Hij belde aan en vroeg of hij naar de WC mocht. En warempel het mocht, maar ze vertelden er wel bij dat het wel een éénmalige actie was. Dit alles luchtte voor Sander vanzelfsprekend enorm op. Tegen half negen was iedereen klaar en konden we vertrekken. Het weer was in één woord: schitterend. Zonnig, weinig wind en al een temperatuur van ca. 16°C. Niemand had iets te klagen en dat deden we dus ook niet. Fietsen door het Limburgse landschap is echt prachtig. Mooie heuvels met leuke plaatsjes en prachtige vergezichten. Na enige tijd gingen we via een smokkelpaadje de grens over naar België. In België is het wel goed oppassen met het wegdek. Er kan zomaar een groot gat in het asfalt opdoemen en zeker in een afdaling is dat erg lastig. De pauze had onze wegkapitein Ger in de bedevaartsplaats Banneux gepland. Gelukkig zijn er in de bedevaartsplaatsen ook altijd voldoende horecagelegenheden en terrassen en zo ook in Banneux. Op het terras waar we neerstreken zaten louter wielrenners. Met de Belgische fietsers werd ook nog leuk geconverseerd. Zij dachten dat er bij ons ook een vrouw mee fietste, maar dat was toch echt Peter Driessen. Dat was natuurlijk wel lachen. Er werd door velen koffie met rijstevlaai besteld. De rijstevlaai (Flan de riz) werkte wel op de lachspieren, want het was een zeer groot stuk (ca. 1/5 vlaai). Niet erg want de koolhydraten moesten aangevuld worden, want die zouden we ’s middags nog hard nodig hebben op de vele en venijnige klimmetjes. Terwijl de langs trekkende processie over de hongersnood in de wereld aan het bidden waren, zaten wij aan een mega stuk vlaai. Wel een beetje dubbel, vonden wij.
Na deze fantastische pauze vertrokken we richting het plaatsje Pepinster. Inmiddels was het al echt warm geworden en moest er dus flink gedronken worden. In Pepinster zouden we voor het eerst echt getest worden! Een zéér steile en redelijk lange beklimming van ca. 20%. Eugéne, die inmiddels hersteld was van de zware Altenahr rit weerde zich kranig en kwam telkens toch goed boven, weliswaar met veel “knokwerk”.
Vanaf nu krijgt Eugéne weer wat meer vrije tijd om te trainen en dan komt het wel weer goed met de voorbereiding voor de Dolomieten in Italië. Aangezien Ger de rit
wel op zijn GPS had staan, moest hij toch een aantal keren corrigerend optreden. Fietsen met GPS is voorwaar niet altijd even gemakkelijk. Niemand vond dit echter een probleem, want ga er maar aan staan 130 km lang op zo’n blinkend scherm turen! Af en toe had Ger nog een extra “toetje” bedacht, zo ook een smal “binnen-door-grind-weggetje” maar wel super steil. Toch wist iedereen dit tot een goed einde te brengen. Via Slenaken bereikten we weer Zuid-Limburg en daar pikten nog even de Gulpenerberg, Eyserenbosweg en de Fromberg mee met ook hun super mooie en snelle afdalingen. In Klimmen pikten we nog een terrasje en tegen 16.00 uur vertrokken we weer richting Sevenum, waar we om 17.00 uur arriveerden.
Nog even een Amstel Radler op het terras en wat na kletsen over de fantastische rit.
Ook het goede fietsen van onze gastrijder Ger Hermans deed ons deugd. Wellicht een reden voor hem, om de status van “wielrenner zonder vereniging” te veranderen in “lid van de Véloklub”. Ger je bent welkom, dat weet je!
Ger Driessen (algemeen) en Huub Huijs (vervoer) bedankt voor de organisatie en ook de medechauffeurs John Smedts en Louis Grubben.
Het was een fantastische dag!
Echt een rit om nog eens over te doen in de toekomst.
Allen bedankt voor jullie inbreng!
Statistieken: 135 km
2185 hoogtemeters
Volgende uitdaging voor de Dolomieten-groep is De Waalse Pijl op zaterdag 31 mei.
Groetjes,
Sjaak van Enckevort
Programma 25-5-2014
Route: Viersen/Neersen (110 km)
Wegkapitein: Huub Hendriks
Vertrek: 8.00 uur