Medio juli 2014 staat de fietsweek Dolomieten Italië gepland.
Dat hier extra voor getraind moet worden is duidelijk en vandaag stond er een “klimtocht” op het programma. Ger Driessen had alles tot in de puntjes verzorgd om er een mooie fietsdag van te maken. De GPS-route helemaal uitgestippeld, vervoer geregeld, organisatorisch alles geregeld en zich opgeworpen als wegkapitein. Super Ger. Dit alles resulteerde in een opkomst van 11 personen. Zeven leden van de Véloklub (Ger Driessen, Piet Janssen, Ton Manders, Eugène van Bavel, Peter Driessen, Sander Pauwels, Sjaak van Enckevort), een lid van TWC Oranje (Hay Keijsers) en drie leden van de afdeling Sport van de Gemeente Venlo (Huub Faasen, Ed Claassens, Henri Elbersen).
’s Morgens om 7.00 uur vertrokken we vanuit Sevenum naar Altenahr. We hoopten om 09.00 uur op de fiets te zitten in Altenahr, maar dat viel vies tegen. Op de autobahn in Duitsland werden we geconfronteerd met “Stau” oftewel file. Dit alles duurde bij elkaar ongeveer een uur, waardoor we pas tegen 10.00 uur konden vertrekken. Een tweede tegenvaller was het weer. Het was fris en regenachtig.
Toch vertrokken we vol goede moed aan de tocht van ruim 140 km. En die goede moed hadden we meteen nodig, want al na enkele kilometers fietsen begon het klimwerk al. Hellingen van ca. 5 km lang en stijgingspercentages oplopend tot wel 10%. We moesten dus vol aan de bak, maar daar waren we ook voor gekomen. Zoals gezegd, het weer was regenachtig waardoor de wegen nat waren. Daardoor moest er met beleid gedaald worden, want niemand is met een onderuit schuiver gebaat.
Ger hield als wegkapitein alles goed in de gaten, vooral ook de achterste gelederen, zodat we steeds als een groep van 11 bleven. Ger waakte als een herder over zijn kudde. Na ca 50 km. fietsen bereikten we de mooie plaats Adenau waar onze koffiepauze gepland stond. We vonden een prachtige koffielocatie, waar ook regelmatig autorace fans van de Nürburgring kwamen. Er hing zelfs een raceoverall van een bekende (voor ons echter niet) Duitse autocoureur Dirk Adorf. De lekkere Italiaanse koffie ging er goed in en velen hadden ook nog lekkere warme Apfelstrudel, waardoor de kou helemaal wegtrok.
Na dit heerlijke oponthoud pakten we de draad weer op om naar Mayen te fietsen. Het was continue klimmen en dalen en iedereen genoot van het bijzonder mooie landschap. De talrijke koolzaadvelden stonden immers in volle bloei. Prachtige, goudgeel gekleurde velden! Ook zijn er vele weilanden met wilde veldbloemen en natuurlijk de vele bossen. In dit geheel aan natuurschoon liggen ook vele mooie plaatsen waaronder Monreal met de mooie vakwerkhuizen. Door dit plaatsje heen fietsen is al een genot. In de mooie plaats Mayen was onze lunchpauze gepland en die vonden we op het mooie marktplein. Hier werd de inwendige mens goed versterkt, want er zou nog een zeer pittige en lange klim komen. Toch namen we alle tijd om weer op krachten te komen. Het weer was inmiddels aardig opgeknapt en met een temperatuur van tegen de 20°C fietsten we richting Bell. Na enige tijd moesten we helaas onze eerste lekke band noteren en wel voor Henri. Dit werd redelijk snel verholpen, maar bij Eugène begon de vermoeidheid een beetje toe te slaan. Hij kreeg al wat krampverschijnselen in zijn benen en zijn gezicht begon al een beetje op “onweer” te staan. Stoppen was geen optie, want de koers wacht op niemand. Na het plaatsje Bell kregen we de zware beklimming. Een lang bosweggetje met stijgingspercentages die oplopen tot 19%. Dit is voor iedereen hard werken of je nu een goede of minder goede klimmer bent. Belangrijkste is dat je goed je krachten verdeeld. Uiteindelijk bereikte iedereen de top maar hoe die bereikt werd, laten we even in het midden. Eugène die het vorig jaar deze berg ook al een verschrikking
vond, had het nu ook weer zeer moeilijk gehad, vandaar dat we deze berg voortaan de Col d’ Eugène noemen. Na weer op adem gekomen te zijn, gingen we verder voor de laatste 30 km. Het zou nog 10 km klimmen en dalen zijn en daarna ca 20 km vals plat omlaag naar Altenahr. Dit ging bij iedereen weer heel goed en we bereikten om 18.00 uur moe maar voldaan de finish in Altenahr. We besloten om niet meer de mooie plaats Altenahr in te gaan, maar huiswaarts te keren, want de file van vanmorgen had toch wel wat roet in het eten gegooid.
Samenvattend kunnen we zeggen dat we ondanks de file en het mindere weer toch een prachtige en vooral pittige fietstocht hebben gehad.
Met dank aan de chauffeurs Sander Pauwels en Ger Driessen en deze laatste vooral ook voor de totale organisatie van deze supertocht!
Statistieken: Ritlengte 143 km
Hoogtemeters: 2669 m
Klimmen: 5% – 19%.
Groetjes,
Sjaak van Enckevort.
