Route richting Weert
Maar liefst 17 renners stonden er vanmorgen onder een stralend zonnetje aan de start voor de fietsroute naar Weert en omstreken.De temperatuur was vanmorgen om 8.00 uur al 18°C. Iedereen in korte mouwtjes en ook geen winterhandschoenen meer. Jan Steegs was vandaag voor de A-groep (15 p.) de wegkapitein. Ger Tiesen voerde de B-groep (2 p.) aan. Jan (oët Kepèl) stopt altijd veel voorbereiding in zijn routes en dat komt de kwaliteit van zijn routes zeer ten goede.
Via toch wat andere dan de normale wegen fietsten we de eerste 25 km samen met de B-groep naar Neerkant. De ZO-wind hadden we schuin van voren maar aan sterke kopmannen hadden we geen gebrek. Er werd hard doorgereden, want sommigen wilden natuurlijk op thuis zijn in verband met Moederdag. Na 54 km bereikten we ons koffieadres café Dennenoord vlakbij de IJzeren Man in Weert. Een prachtige locatie met een mooi terras in het zonnetje. De koffie was ook prima.
Na deze pauze fietsten we via de verharde fietspaden (stukje trouwens niet verhard maar “zänjtwaeg”) prachtig door de Weerter bossen. De schaduw werd al als heerlijk ervaren. De temperatuur was namelijk al een flink stuk tot boven de 20°C gestegen. De bochtige fietspaden zijn wel dodelijk voor het gemiddelde, merkte iemand grappig op. Toch verliep alles verder voortreffelijk. Doordat de wegen lekker droog zijn, rijden we de laatste weken zeer weinig lek. Maar in de buurt van Heibloem ging het dan toch fout. Stenen op de weg. Louis en ondergetekende reden met een vaartje van ca. 38 km/uur vol op een dikke steen. Gevolg allebei lek (snakebite). Louis had geen reserve materiaal bij zich maar werd voortreffelijk geholpen door Ger Driessen.
Louis bleef, ondanks deze pech, toch het hoogste woord voeren. Waar blijf je nou zei hij tegen Sjaak, terwijl hij alweer op zijn fiets zat. Sjaak had nog eens extra pech, want bij het losdraaien van het fietspompslangetje, draaide er ook een gedeelte van het ventiel eruit. Gevolg, alle lucht er weer uit. De rest stond erbij te lachen. Sjaak ook wel, maar dan net als die bekende boer. Met zijn eigen fietspomp klaarde Sjaak toch het klusje en kon er weer verder worden gefietst.
Pierre nestelde zich weer op kop en mag vandaag met recht de strijdlustigste renner worden genoemd. Hij is al flink aan het trainen voor de monstertocht die dit jaar nog voor hem gaat komen: De Ötztaler Radmarathon in Oostenrijk. Dit is een zeer zware klimtoertocht met 5500 hoogtemeters. Voor Pierre (en ook Henk Hoeijmakers uit Sevenum) wordt dit de ultieme uitdaging voor anderen: gekkenwerk. Over gekkenwerk gesproken, dat is misschien toch wel de wielertocht die Lotje Truijen uit Sevenum gaat doen : in Noorwegen van Trondheim naar Oslo over 540 km en dat op één dag! Succes heren!
Rest ons nog om Jan te bedanken voor deze superetappe. Wat mij betreft mag deze ook weer in het programma 2012 worden opgenomen maar vergeet dan niet om hetzelfde weer erbij te bestellen.
Janne bedankt! Statistieken: ritlengte 118 km met een gemiddelde van 30,8 km/uur.
Groetjes Sjaak van Enckevort
p.s. Onze nestor Willy (70) fietste de hele rit probleemloos mee. Super.